بررسی اثرات متفاوت 10 هفته تمرینات موازی، استقامتی و قدرتی بر برخی شاخصهای ایمنی در مردان فعال

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر ۱۰ هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و موازی (ترکیب تمرین مقاومتی و استقامتی) منتخب  بر  TNF-α و IgA پلاسمای خون مردان فعال بود. آزمودنی­ها که شامل 28 نفر دانشجوی پسر تربیت بدنی بودند به صورت تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی (۱0= تعداد)، تمرین مقاومتی (۹= تعداد) و گروه تمرین موازی (9= تعداد) تقسیم شدند. برنامه‌های تمرین به مدت ۱۰ هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. برای اندازه­گیری TNF-α و IgA از کیت با روش الایزا استفاده شد. داده­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی و آمار استنباطی مقایسه و معنی­داری نتایج تعیین شد. نتایج معنی‌دار توسط آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­های پژوهش نشان داد انجام یک دوره تمرین هوازی باعث تغییر معنادار در هیچ بک از TNF-α و IgA نشده است، اما نتایج در گروه تمرین مقاومتی باعث تغییر معنادار در درصد و میزان TNF-α و IgA شده است. همچنین نتایج گروه تمرین موازی نشان داد که تفاوتی در TNF-α و IgA در قبل و بعد از دوره تمرین مشاهده نشد. با توجه به این نتایج می­توان گفت که تمرین مقاومتی نقش مؤثرتری بر تغییرات برخی از اجزای ایمنی دارد و باعث تقویت و سازگاری ایمنی اکتسابی شده است.